तुकाराम बीज

तुकाराम बीज

आज ३० मार्च, तिथी फाल्गुन वद्य द्वितीया म्हणजेच तुकाराम बीज आहे. या दिवशी तुकाराम महाराजांनी सदेह वैकुंठगमन केले. संत तुकाराम महाराज सतराव्या शतकातील सामाजिक प्रबोधनाची मुहूर्तमेढ रोवणारे निर्भीड संतकवी होते. समाजाच्या तळागाळातील लोकांनाही सहज उमजतील, अशा संतरचना तुकारामांनी केल्या. 

तुकाराम (ऊर्फ तुकोबा) हे सतराव्या शतकातील एक वारकरी संत होते. त्यांचा जन्म माघ शुद्ध वसंत पंचमीला झाला. पंढरपूरचा विठ्ठल वा विठोबा हे तुकारामांचे आराध्यदैवत होते. संत तुकाराम एका सुखवस्तू घरात जन्माला आले. त्यांची वंशकुळी मोरे आणि आडनाव अंबिले. तीन भावांमध्ये तुकोबा मधले. थोरला भाऊ थोडासा विरक्त. घर-प्रपंच व्यवस्थित चाललेला असताना या कुटुंबावर एकामागोमाग एक आपत्ती कोसळू लागल्या. आईवडील गेले, थोरल्याची बायको गेली, तुकोबांची नेहमी आजारी असणारी पहिली पत्नी रखमाबाईही गेली. सुस्थितीत असणाऱ्या तुकोबांवर कर्जबाजारी होण्याचा प्रसंग आला. अशा अपघातात सर्वसामान्य माणसे खचून जातात, तुकोबांच्या थोरल्या भावाप्रमाणे घर-संसार सोडून निघून जातात किंवा वैतागून देहत्यागही करतात. इथेच तुकोबांचे थोरपण आहे. तुकोबा हरिचिंतनात निमग्न झाले. आपल्याला झालेल्या जगरहाटीचे दर्शन त्यांनी आपल्या अभंगानुभवातून शब्दबद्ध केले.

भगवद्भक्तीची पताका खांद्यावर घेऊन आसमंतात जनजागृतीचे वादळ निर्माण केले. तुकारामांच्या जन्मवर्षाबद्दल इतिहासकारांमध्ये मतभेद आहेत, त्यातली चार संभाव्य वर्षे मध्ये हजर असलेल्या तमाम जनतेच्या समक्ष त्यांचा देव, विठ्ठल त्यांना सदेह वैकुंठी घेऊन गेले असे मानले जाते. पुण्याजवळील वाघोली गावातील रामेश्वर भट यांनी तुकारामांना संस्कृत भाषेतील वेदांचा अर्थ प्राकृत भाषेत सांगितल्यावरून त्यांना त्यांच्या अभंगांच्या गाथा इंद्रायणी नदीत बुडवून टाकण्याची शिक्षा दिली. फाल्गुन वद्य द्वितीयेला तुकारामांचे सदेह वैकुंठ-गमन झाले, असे मानले जाते. हा दिवस 'तुकाराम बीज' म्हणून ओळखला जातो. तुकाराम महाराज हे संसारी असून सुद्धा त्यांनी आयुष्य परमार्थाकडे वळवले. सर्व समाज श्रीमंत असावा अशी त्यांची धारणा होती. गरिबांविषयी त्यांना कळवळा होता.

संत तुकारामांची अभंग

चित्ता मिळे त्याचा संग रूचिकर | क्षोभविता दूर तो चि भले ||१||

ऐसी परंपरा आलीसे चालत | भलत्याची नीत त्यागावरी ||२||

हो का पिता पुत्र बंधु कोणी तरि | विजाति संग्रही धरू नये ||३||

तुका म्हणे सत्य पाळावे वचन | अन्यथा आपण करू नये ||४||

तुकाराम महाराज सामाजिक व्यवहारांचं सूक्ष्म विश्लेषण करण्याच्या बाबतीत अतिशय कुशल होते.त्यामुळं ते एकाच विषयाचे अनेक पैलू ध्यानात घेत असत.प्रस्तुत अभंगात त्यांनी संगतीचा एक वेगळाच पैलू शब्दबद्ध केला आहे.ज्याचं मन आपल्या मनाशी जुळतं,त्याचीच संगत आपल्याला आवडते,आपल्याला आनंद देते आणि म्हणून अशा माणसाचीच संगत करावी.जो स्वत:च्या सहवासानं आपल्या मनात क्षोभ निर्माण करतो,आपलं मन अस्वस्थ करून टाकतो,त्याला दूर ठेवणं हेच चांगलं आहे.परंपरा अशीच चालत आली आहे.ज्याची संगत भलती-सलती असेल,त्याच्या सहवासाचा त्याग करावा,हीच खरी नीती होय.मग अशी व्यक्ती पिता असो,पुत्र असो,बंधू असो,की आणखी कोणी असो.ज्याचं वर्तन आपल्या मूल्यांशी जुळत नाही,त्याचा सहवास करू नये.आपण सत्य वचनाचं,नातिकतेचं,माणूसकीचं पालन करावं,त्यापेक्षा वेगळं वागू नये.याचा अर्थ आपल्या सदाचाराच्या वागण्याला ज्याचा अडथळा होत असेल,त्यांच्यापासून दूर रहावं.

आतां माझे नका वाणूं गुण दोष । करितों उपदेश याचा कांहीं ।।१।।

मानदंभासाठी छळीतसें कोणा । आण या चरणां विठोबाची ।।२।।

तुका म्हणें हें तों ठावें पांडुरंगा । काय कळे जगा अंतरींचें

काय धोविलें कातडें । काळकुट भीतरि कुडें ।।१।।

उगा राहें लोकभांडा । चाळविल्या पोरें रांडा ।।धृ।।

घेसी बुंथी पाणवथां । उगा च हालविसी माथा ।।२।।

लावूनि बैसे टाळी । मन इंद्रियें मोकळी ।।३।।

हालवित बैस माळा । विषयजप वेळोवेळां ।।४।।

तुका म्हणे हा व्यापार । नाम विठोबाचें सार ।।५।।

चित्त घेऊनियां तू काय देसी । ऐसें मजपासीं सांग आधीं ।।१।।

तरि च पंढरिराया करिन साटोवाटी । नेघें जया तुटी येईल तें ।।धृ।।

रिद्धिसिद्धि कांही दाविसी अभिळास । नाहीं मज आस मुक्तीची ही ।।२।।

तुका म्हणे तुझें माझें घडे तर । भक्तीचा भाव रे देणें घेणें

                        

जगद्गुरु संतश्रेष्ठ श्री तुकाराम महाराजांना कोटी कोटी प्रणाम.